ترکیبات نو در آثار شاعران نوپرداز( احمد شاملو. منوچهر آتشی. هوشنگ ابتهاج.نادر نادرپور. فرهنگ لغت( به ترتیب الفبایی) به شکل دو جلدی.700 صفحه ای

چکیده واقعیت آن است که زبان،غیراز نقش ارتباطی،یعنی ایجادارتباط در تعاملات اجتماعی و روزمرّۀ مردم نقش دیگری دارد که ازآن جمله می توان به کارکرد ادبی آن اشاره کرد.زبانی که برای ایفای این نقش به کار می رود،زبان ادبی نامیده می شود.البته برای تعیین مرزمیان زبان ارتباطی و زبان ادبی،سه گونۀ ادبی، نظم و نثر و شعر معرفی می شود.با این توصیف در ادبیات فارسی ترکیبات بسیاربرجسته و ناب در طول سالیان متمادی به شکل نظم، نثر و شعر درآثارفرهیختگان علم وادب این دیار کهن، نمود پیداکرده است.حال آنکه بسیاری از ترکیبات، زبانزد خاص و عام بوده وهست.البته ترکیبات به کار رفته درآثار شاعران و نویسندگان از نبوغ فکری بسیار فوق العاده و زیبا سرچشمه می گیرد که درمورد ادبیات کهن این سرزمین تحقیقاتی جامع به وسیلۀ ادب دوستان انجام گرفته است.ازآنجا که آثار ادبی هر دوره به نوعی بیان کنندۀ افکار،علایق،سلیقه ها و بازخورد عواطف و احساسات فردی و اجتماعی مربوط به مسایل و اتفاقات همان دوره است.و با توجه به این نکته که تحقیقات در زمینۀ اشعاردورۀ معاصر بسیار اندک جلوه می نماید. بنابراین نگارنده برآن شد تا تحقیق و بررسی ترکیبات برخی ازآثارشاعران دورۀ معاصر را انجام دهدو هنرمندی شاعران معاصر را در به کارگیری ترکیبات ناب و بسیارزیبا و درعین حال پیچیده و دوراز ذهن که بی تردیداز ویژگیهای برجستۀ آثار دورۀ معاصر است، برای مخاطبان فرهنگ دوست نشان دهد.امید است صاحب نظران علم وادب این دیارکهن(ایران)، پژوهشگران جوان و علاقمند را در تحقیقات گسترده ادبیات دورۀ معاصر یاری و مساعدت نمایند.